aserkansatı
25-11-2005, 06:45
Deniz ve Balıkçılık Dergisinde 2004 yılının mart ayında yayınlanan yazım da artık bir anı oldu.Çünkü artık o dergiyi bulamaz oldum.Ya buralara gelmiyor ya da yayın hayatı bitti.
Sizinle de paylaşmak istedim...
RASTGELE
Sabah henüz gün doğmadan uyandıran nedir bizi?Karda ,çamurda,ayazda ya da yazın kavurucu sıcağında yollara düşüren nedir?Hangi güçlü emirdir ki o,değişik meslek gruplarından bir sürü insanı omuz omuza dizer bir köprü üstüne?...
Bazen bir göl,bir deniz kıyısında,bazen bir ırmak boyunda;sıkıntıları dertleri camgöbeği sularda savuşturtan,bir gün bir sinarit,bir levrek olup nabızları yüz yirmiye vurduran,denizin mavisinden,mercanın pembesine,barbunun kırmızısından,lidakinin altın yaldızlarına ilan-ı aşk ettiren ve gümüş pırıltılı bir istavrit peşinde saatlerce bekleten nedir?... Tabi ki oltacılık.
Bir söğüt gölgesinde yayın ya da yılan balığını gün boyu beklerken gösterdiğimiz o sabrı da öğreten o dur,doğa sevgisini ve çevre bilincini de...
Elimizde misina,kafamızda az sonra avlayabileceğimiz balıkların hayaliyle dalıp gitmişken sulara , alınan o zevkin yerini ne tutabilir?Ya da hiç tanımadığımız bir balıkçının yanımızdan geçerken verdiği selamının rastgelesinin içimizi dolduran sıcaklığını ne verebilir bize?
Ya anılar...Tam kıyıya alacakken misinayı kopartıp kaçan o kabadayı balıklar,lidaki avlarken oltayı kıran çipuralar,bütün gün yeme dokunmayıp dönüşe iki saat kala torbayı dolduran yüz altmış beş isparoz, babamın bıyıklı balık avlamak için attığı oltaya yapışan bir metrelik yayın...
Bazı olaylar anlatılmaz sadece yaşanır.Ama oltacılık hem yaşanır hem de zevkle anlatılır.
Hepinize bol avlar dostlar,rastgele...
Sizinle de paylaşmak istedim...
RASTGELE
Sabah henüz gün doğmadan uyandıran nedir bizi?Karda ,çamurda,ayazda ya da yazın kavurucu sıcağında yollara düşüren nedir?Hangi güçlü emirdir ki o,değişik meslek gruplarından bir sürü insanı omuz omuza dizer bir köprü üstüne?...
Bazen bir göl,bir deniz kıyısında,bazen bir ırmak boyunda;sıkıntıları dertleri camgöbeği sularda savuşturtan,bir gün bir sinarit,bir levrek olup nabızları yüz yirmiye vurduran,denizin mavisinden,mercanın pembesine,barbunun kırmızısından,lidakinin altın yaldızlarına ilan-ı aşk ettiren ve gümüş pırıltılı bir istavrit peşinde saatlerce bekleten nedir?... Tabi ki oltacılık.
Bir söğüt gölgesinde yayın ya da yılan balığını gün boyu beklerken gösterdiğimiz o sabrı da öğreten o dur,doğa sevgisini ve çevre bilincini de...
Elimizde misina,kafamızda az sonra avlayabileceğimiz balıkların hayaliyle dalıp gitmişken sulara , alınan o zevkin yerini ne tutabilir?Ya da hiç tanımadığımız bir balıkçının yanımızdan geçerken verdiği selamının rastgelesinin içimizi dolduran sıcaklığını ne verebilir bize?
Ya anılar...Tam kıyıya alacakken misinayı kopartıp kaçan o kabadayı balıklar,lidaki avlarken oltayı kıran çipuralar,bütün gün yeme dokunmayıp dönüşe iki saat kala torbayı dolduran yüz altmış beş isparoz, babamın bıyıklı balık avlamak için attığı oltaya yapışan bir metrelik yayın...
Bazı olaylar anlatılmaz sadece yaşanır.Ama oltacılık hem yaşanır hem de zevkle anlatılır.
Hepinize bol avlar dostlar,rastgele...