Taygun KOCABIYIK
19-01-2006, 17:10
ÖZÜR DİLERİM ANNE
* Beni karnında taşırken özgürlüğünü kısıtladığım, oturmanı, kalkmanı, yürümeni kısaca yaşamını zorlaştırdığım için...
* Geceleyin olur olmaz saatte uyanarak, uykunu böldüğüm, anlamsız ağlamalarımla kafanı şişirdiğim, durmadan altımı kirlettiğim, beslenirken zorluk çıkardığım, sık sık hastalanıp hastane kapılarında sizleri beklettiğim için...
* Çocukluğumda odamı dağıttığım, duvarlara resim çizdiğim, zamanında yatağıma yatmadığım, sabah kalkarken başucumda seni uzun süre yalvarttığım, senin yaptığın mis gibi yemeklere burun kıvırdığım, komşunun kıymetli vazosunu kırıp seni mahçup ettiğim, markete her gittiğimizde paramız var mı yok mu diye düşünmeden bir sürü ıvır zıvır şey isteyip seni üzdüğüm, kendi yapabileceğim bir çok şeyi sana yaptırarak hem sana hem kendime zarar verdiğim için...
* Bir önceki yıla ait botlarım, giysilerim sapasağlam dururken, sırf modası geçtiği için sizden yenisini isteyip sizi sıkıntıya soktuğum için...
* Gençliğimde sizden habersiz sağa sola gidip, sizleri merak içinde bıraktığım, derslerime yeterince önem vermediğim; senin de bir insan olduğunu, yorulabiliceğini düşünmeyip elinden gelen işlerde sana yardım etmekten kaçındığım için...
* Aile bütçemizi hiç düşünmeden arkadaşlarımda gördüğüm her yeni şeyi sizede aldırmak isteyip, ailemize bir sürü yük getirdiğim için...
* Evlenip kendi yuvamı kurduktan sonra seni ihmal ettiğim; seni gezdirmeye, farklı yerleri görmeni sağlamaya gücüm yettiği halde bunları yapmadığım için...
* En doğal hakkın olan torunlarını görme ve sevme hakkını sana daha az sağladığım için...
* Seninle daha fazla birlikte olma şansım olduğu halde bunu ihmal edip bayramlar gibi, anneler günü gibi önemli günlerde yanında olmak yerine sadece telefon ederek geçiştirdiğim için ve şu anda aklıma gelmeyen onlarca hatam için özür dilerim anne!
(Yazıyı sabah gazetesinin 17 Ağustos 2005 tarihli sayısından okudum çok doğru olduğu için üşenmeyip ellerimle yazdım)
* Beni karnında taşırken özgürlüğünü kısıtladığım, oturmanı, kalkmanı, yürümeni kısaca yaşamını zorlaştırdığım için...
* Geceleyin olur olmaz saatte uyanarak, uykunu böldüğüm, anlamsız ağlamalarımla kafanı şişirdiğim, durmadan altımı kirlettiğim, beslenirken zorluk çıkardığım, sık sık hastalanıp hastane kapılarında sizleri beklettiğim için...
* Çocukluğumda odamı dağıttığım, duvarlara resim çizdiğim, zamanında yatağıma yatmadığım, sabah kalkarken başucumda seni uzun süre yalvarttığım, senin yaptığın mis gibi yemeklere burun kıvırdığım, komşunun kıymetli vazosunu kırıp seni mahçup ettiğim, markete her gittiğimizde paramız var mı yok mu diye düşünmeden bir sürü ıvır zıvır şey isteyip seni üzdüğüm, kendi yapabileceğim bir çok şeyi sana yaptırarak hem sana hem kendime zarar verdiğim için...
* Bir önceki yıla ait botlarım, giysilerim sapasağlam dururken, sırf modası geçtiği için sizden yenisini isteyip sizi sıkıntıya soktuğum için...
* Gençliğimde sizden habersiz sağa sola gidip, sizleri merak içinde bıraktığım, derslerime yeterince önem vermediğim; senin de bir insan olduğunu, yorulabiliceğini düşünmeyip elinden gelen işlerde sana yardım etmekten kaçındığım için...
* Aile bütçemizi hiç düşünmeden arkadaşlarımda gördüğüm her yeni şeyi sizede aldırmak isteyip, ailemize bir sürü yük getirdiğim için...
* Evlenip kendi yuvamı kurduktan sonra seni ihmal ettiğim; seni gezdirmeye, farklı yerleri görmeni sağlamaya gücüm yettiği halde bunları yapmadığım için...
* En doğal hakkın olan torunlarını görme ve sevme hakkını sana daha az sağladığım için...
* Seninle daha fazla birlikte olma şansım olduğu halde bunu ihmal edip bayramlar gibi, anneler günü gibi önemli günlerde yanında olmak yerine sadece telefon ederek geçiştirdiğim için ve şu anda aklıma gelmeyen onlarca hatam için özür dilerim anne!
(Yazıyı sabah gazetesinin 17 Ağustos 2005 tarihli sayısından okudum çok doğru olduğu için üşenmeyip ellerimle yazdım)