Kırlangıcın öyküsü
Çok sevdiğim bir öyküdür.Hayret, hiç anlatılmamış...
Kırlangıcın biri, kışın yaklaşmasına rağmen, isyan edererek;
-Bu sene göç etmeyeceğim.Ne o öyle, binlerce kilometre uç, sonra geri dön...serçeler kışın nasıl yaşıyorsa ben de öyle yaşarım!
der ve tüm arkadaşlarını yolcu eder.Zaman ilerler ve kara kış tüm zorlukları ile gelir.Soğuk ve açlık bizim kırlangıcı bezdirir.
-Yanlış yaptık, biz kim, kış geçirmek kim...
diye düşünür ve göçe başlamaya karar verir.Arkadaşlarına yetişmek için üçmaya başlayan kırlangıcın, yükseldikse soğuyan havadan kanatları donar ve bir çiftliğin yanına düşer.Çiftlikte yaşayan bir inek, yanından geçerken kırlangıcın tepesine pisler.Kırlangıç;
-hay allah, ölümüm b.kun içinde olacak
diye düşünürken, b.kun sıcağından ısınır ve ölmeyeceğini düşünerek sevinçle şakımaya başlar.Onun şakıdığını duyan bir kedi, b.ku karıştırır, kırlangıcı bulur ve yer.
Bu hikayeden 3 anafikir çıkar:
1-Sizi pisliğe iten, her zaman düşmanınız değildir!
2-Sizi pislikten çıkaran kişiler, her zaman dostunuz da olmayabilir!
3-Madem boğazına kadar b.kun içindesin, sesini çıkarma********
ALINTIDIR.
