Acemİlİk Bana Ders Oldu

[MEHTERAN]

Arkadaşlar şu an kütahya nın bir ilçesi olan şaphanede yiğenim var,Ankarada okumakta,malum üniversiteler tatil çocuk burdaydı,ve dün dönüş için bilet almış gece saat 3.45 trenine,Kütahya ya gelerek gece trene binip gidecek.malum benim misafirim oldu.tabiki gara benden başka kim bırakacak. Lafı uzatmayalım. Gece 3 te kalktık doğru gara, tren bu sağı solu belli olmaz belki roter yapar dedik ama tren tam vaktinde geldi, bilete baktık 5 nci vakon falan numara kızın iki adet bavulu var ve çok ağır. vagonu bulduk,yeri bulduk, rafa valizleri koyuyorum, trenden bir düdük eyvah dedim hemen koştum kapıya,bu arada tren yavaş yavaş hareket etmeye başladı.benim bildiğim eskiden tren kapıları ev kapısı gibi kolu basınca açılırdı. kol falan yok bende bir panik,görmeniz lazım derken bir düğme buldum,üstünde birşeyler yazıyor ama okumaya fırsat yok.tren hızlanmaya başladı.basıyorum kapı açılmıyor öbür kapıya yöneldim oda açılmıyor hadeeee kaldıkmı trende bu arada bayağı hızlandı. açsamda inmek mümkün değil artık. kaldık trende hemen ön tarafa doğru ilerlemeye başladım ve makinistlerin olduğu bölüme geldim.beyim durum bundan bundan ibaret benim inmem lazım,dedim. adamlar birbirlerine bakarak bana güldüler. Kardeşim bu tren şehirlerarası otobüs değilki seni indirelim, ilk durakta iner ordan gidersin dediler. yapacak birşey yok mecburen ilk durağı bekledik ve trenden ilk durakta atladım aşşağıya. Senmisin inen çok zula bir yermiş indiğim yer. görevliye durumu anlattım. abi bu saatte geri tren yok ya sabahı bekliyeceksin yada şu arka yola çık gelen olursa biner gidersin yada yaya devam edeceksin başka çaren yok dedi. çıktım arka tarafta bir köy yolu var bekle bekle gelen giden yok. düştüm yola tahmini kütahyaya 30 km falan var bu yol bitmez değip bir yandanda gelen olur umuduyla ikide bir arkama bakıyorum. inler cinler yok hava zaten soğuk, biryandanda estiriyor. valla yürürken dondum nerdeyse, yarım saatten fazla yürüdüm, ortalık zindan gibi ben sadece yolu takip ediyorum. derken ileride bir ışık gördüm sanki çiftlik gibi bir yer. iyice yaklaştığımda bir gürültü nerden geldiklerini anlayamadığım dörttane ızbandut gibi köpek öğle eğitilmişlerki adama adım attırmıyorlar.sanki beni yiyecekler valla. oğlum sen .... yedin dedim ve elime cebimdeki bıçağı çıkartmak için kaldırayım derken köpekler nasıl atlıyacak gibi hırlıyorlar akıllara zarar. bırak bıçak çıkartmayı hoşt diyemiyorsun okadar vahşi hayvanlar.derken bir silah sesi kulağıma aha şimdi saldım nerdeyse. karşıdan bir ses hoooop kimsin gel bakalım diyor. ya kardeşim ne gelmesi allahaşkına şunları bi çek başımdan dedim adama, yaklaştı elinde kocaman bir otomatik av tüfeği, hoop kimsin hemşerim,ne işin burda bu saate dedi. başımdan geçenleri hemen kısacık anlattım adama adam köpekleri geri çekti. ben bunları tutarım sen devam et dedi. sağol kardeş deyip hemen ordan uzadım ama bir gidişim var görmeniz lazım. ayaklarım arkama değiyordu. üşümeyi falan unuttum.((Bu arada trenden indiğimde bacanağıma telefon etmiştim, o saatte herkes uyuyor tabiki telefona bakan olmayınca bende yürüdüm.)) Tahmini yarım saat kadar gene yürüdüm, derken telefon çalmaya başladı, benim bacanak hayırdır gürkan dedi hemen anlattım gel beni al yoksa kurtlara kuşlara yem olacağım dedim.Sağolsun gelip beni kurtardı. geldiğinde nerdeyse sevinçten kucağına atlayacaktım. arabanın içi sıcacık offf bi görseydiniz halimi. Bundan sonra dedim trenmi aman birdaha tren garının önünden bile geçmiyeceğim.