Aliağa nere Denizli nere

Çoktandır planlarını yaptığımız ve çok istediğimiz bir ziyaret ve av maksatlı gezimiz için mesai arkadaşım ve kardeşimden yakın kardeşim Muhammet ile birlikte 06/01/2007 cumartesi günü pılımızı pırtımızı toplayıp arabamıza yükleyerek saat 17 civarı Denizli’den yola koyuluyoruz İzmir istikametine. Maksadımız Aliağa’daki fabrikamızı ziyaret bunun yanında da tabiki sitedeki dostlarımızla yüzyüze tanışmak, hemde deniz avını tatmak.
Heyecanlıyız ve mutluyuz dostlarımızı göreceğimiz için.Daha önceden planladığımız gibi saat 20 civarı İzmir’e giriyoruz ve Onur kardeşimizle buluşup Gaziemir ‘de de Haldunu ziyaret edip Aliağa yoluna düşüyoruz. Aliağa’ya ulaşıyoruz. Sağolsun şirket otelde yerimizi ayırtmış.Odamıza geçip neler yapacağımızı konuşuyoruz bir taraftan bir taraftanda birkaç takım bağlıyoruz Onur’la. Muhammet şimdiye kadar hiç balık avlamamış bense deniz avına oldukça yabancıyım. Ama av partnerlerimiz gayet usta. Biryanımızda son zamanların balık fatihi Onur diğer yanımızda saygıdeğer ve tanışmaktan sonsuz bir mutluluk duyduğum Süleyman Abi. Bunları düşünerek yataklarımıza uzanıyoruz.
İçimde genede bir burukluk var diğer arkadaşlarla tanışamamanın ve birlikte balığa çıkamamanın burukluğu bu.Ama yapacak fazlada bişey yok hem Aliğa-İzmir arası mesafeli hemde sağolsun Süleyman Ağabey’in bizler için uğraşıp didinip ayarladığı tekne 4 kişilik.
Sabahı edip fabrikayada ufak bir ziyaret yaptıktan sonra büyük an gelip çatıyor. Süleyman Abi ile buluşup tanışıyoruz ve tekne barınağına doğru yola koyuluyoruz. Süleyman Abi tekneyi hazırlarken bizde bir taraftan malzemelerimizi tekneye taşıyoruz. Ve tekne çalışıyor işte pat pat pat…Muhammet ve bendeki heyecan hadsafhada tabiki.(Bu arada Muhammet ilk defa tekneye biniyor düşerim korkusuda cabası).İşte gidiyoruz dedimya bizler için yepyeni bir heyecan bu.Neyse ilk avlak yerimize varıyoruz.Süleyman Abi “burası İksara diyor bi deneyelim burada olmazsa yerimizi değiştiririz.”Sallıyoruz oltaları suya “ya bismillah haydi rastğele “diyerek.O da ne daha olta suya inmeden hemen pıt pıt pıt.Balık vuruyor oltaya.Bu benim hiç alışık olmadığım bir şey.Ben atarım oltamı göle saatlerce beklide hiç oltaya dokunan olmaz.Siftah Onur’dan geliyor.”izmarit”.Sonra herkes birer ikişer çekiyor.izmarit izmarit izmarit.’tarlasına düştük’ diyor Süleyman Abi “yerimizi değiştirelim.topluyoruz çapayı.Gene çalışıyor tekne pat pat pat…Süleyman Abi’nin bir ara gözleri parlıyor “Onur gördünmü suda atlayan balıkları ne dersin sırtı açalımmı” diyor.Açıyorlar sırtıları bir iki tur bir şey çıkmayınca çapayı suya indirip tekrar oltalarıda arkasından gönderiyoruz deniz ananın cömert bağrına.Hoooop gene aynı tıklamalar bu sefer hanoslar ziyaretçilerimiz.Onur’un sesi geliyor “Aliiiiiiiiiiiiiiiiii”.Ali hemen ustaca bir dalışla Onur’un ikramına teşekkür edercesine dalıyor denize ve kapıyor kısmetini havalanıyor.Burası Ilıca Burnu.Burada biraz daha olta sallıyoruz.Karışık geliyor balıklar izmarit, hanos,karagöz…ve Onur “işte diyor geldi benim kırmızım” mercan bu.Öğle vakti geçmiş karınlarımızdan tuhaf gürültüler yayılmaya başlamış etrafa “balıkları doyurduğumuz yeter birazda biz doyalım”diyor Süleyman Abi.Hemen nevalelerimizi çıkartıp karnımızı doyuruyor tuhaf gürültüleri kesiyoruz.O arada Süleyman ağabeynin amcası yanaşıyor tekneyle bize ikram ettiği mamunları alıp teşekkür diyoruz.Süleyman Abi hadi bakalım şimdide Tavşan Adasına diyor.topluyoruz yine takımları yine pat pat pat…Çapayı salıyoruz denize.takımlarla birlikte tabiki.Geliyor balıklar gene hiçbir ikramımızı geri çevirmiyorlar.Bizde onları çok seviyoruz alıyoruz tekneye hemen livarımızda konuk ediyoruz.Bi ara oltamda bir ağırlık hissediyorum çekiyor aşağıya meret.bende onu çekiyorum hızla yukarı bakalım kısmetimize ne çıkacak diye.O da ne kırmızıların en güzeli barbun hemde bayağı irice bir barbun.sevgiyle okşayıp bir iki hatıra fotoğrafı çektirdikten sonra onuda livarda baş köşeye oturtuyorum.derken akşam oluyor güneş kıpkırmızı olmuş hadi size iyiakşamlar diyor utanarak.Bizim yolumuzda uzun tabi Aliağa nere Denizli nere.İstemedende olsa tası tarağı toplayıp yine pat pat pat eşliğinde yüzümüzde güzel bir gün geçirmenin ve dostlarla birlikte olmanın mutluluğu ile yola koyuluyoruz.Artık ayrılık vakti gelip çatıyor.Süleyman ağabeymizle birdaha kimbilir ne zaman karşılaşırız düşüncelerinin vermiş olduğu hüzün yüzlerimizden olunarak vedalaşıp İzmire doğru yola koyuluyoruz.Onur’u da aldığımız gibi sapasağlam evine teslim ediyoruz.tabiki aynı duygular içinde.istemeyerekte olsa yola çıkıkıyoruz.
Sağlıcakla ve selametle kalın.