DOSTLUK denilen şey...

[ishak BALLICA]

Sevgili Hayrettin hocam, samimi duygularınız ile gönlünüzden geçenleri aktarmak için yazmış olduğunuz satırları büyük bir dikkat ile okdum...

Satırlarınızda size taaaa uzaklardan gelen bir telefonun sizi ne kadar memnun ettiğini, ve insanlar ırak yerlerde olsalar dahi gönüllerin bir olmasının gerektiğinden bahsetmişsiniz...

Sevgili abim, adına sanal alem denilen bu internet dünyasının aslında yerine göre hiç de sanal olmadığını ve insanların birbirlerinden kilometrelerce uzakta olsa dahi, yeri geldiğnde kırk yıllık bir dost misali ne kadar da içli dışlı olabileceği hususunda size geçmiş tarihte yaşamış olduğum bir anımı paylaşmak istiyorum.

Bu güzel ortamın da bir üyesi olan , ve aynen bu şekilde sanal alemden av paylaşımlarını yaptığımız bir kardeşim vardı.

Kütahya ilimizden Sevgili Gürkan KOCAÇAY.Ben İzmir de paylaşım yapıyorum...O ise Kütahya'dan...Yüz yüze ne o beni tanır...Ne de ben onu yani..

Geçmiş tarihte bir kaç günlüğüne Kütahya iline bir düğüne icabet etmemiz gerekti.Ve ona site üzerinden, özel bir mesaj yazdım..

Mesajımda, mizahi bir dilde; yav ben mesela Kütahya' ya gelsem...Acaba bana bir bardak çay ya da kahve ısmarlayan olurmu acep diye..?

Ve arkadaşım o mesajı okuyunca hemen bana bir özel mesaj yazmış ve her iki cep telefonunu da vermişti.Neyse, lafı uzatmıyayım..Ben arkadaşı aradım ve şu gün şu saatte orada olacağım..Ve inşallah ortam müsait olur ise seninle tanışmak ve bir bardak çay içmek isterim dedim.

Velhasıl gün geldi ve biz Kütahya'ya vardık.Arabadan iner inmez cep telefonu açtım.Hani arayan soran var mı diye?..Bir de baktım ki, hep aynı numara aramış...Daha o kim demeden cep telefonum çalmaya başladı.

Telefondaki ses, abi nerdesin..? İndin mi diye soruyordu...? Arayan sevgili Gürkan kardeşim idi.Öğle vakti işini gücünü bırakmış ve özel arbası ile birlikte Kütahya otogarının ,otoparkında beni ve ailemi saatlerden beri bekliyormuş.

Emin olun bu hareketi beni çok duygulandırdı.İlk önce, bizi istediğimiz yere bıraktı.Ve daha sonra da beni alarak, birlikte söyleşi yapabileceğimiz çok güzel bir mekana götürdü. Yani,Kütahya kalesinin o eşşiz manzarası ile tanıştırdı.,

Arka arkaya gelen çaylar ile birlikte tüketilen katmer ve çörekler ile saatlerce muhabbet yaptık.Adeta yıllardan beri dost olan, ama uzun bir süreden beri bir birlerine hasret iki dost gibi..

Sözün özü, bu dünyada baki kalan bir hoş seda imiş..Önemli olan onu yakalamak ve ona ulaşmak olsa gerek...

[Anıl ÜNALAN]

ishak BALLICA tafarından gönderildi

Sevgili Hayrettin hocam, samimi duygularınız ile gönlünüzden geçenleri aktarmak için yazmış olduğunuz satırları büyük bir dikkat ile okdum...

Satırlarınızda size taaaa uzaklardan gelen bir telefonun sizi ne kadar memnun ettiğini, ve insanlar ırak yerlerde olsalar dahi gönüllerin bir olmasının gerektiğinden bahsetmişsiniz...

Sevgili abim, adına sanal alem denilen bu internet dünyasının aslında yerine göre hiç de sanal olmadığını ve insanların birbirlerinden kilometrelerce uzakta olsa dahi, yeri geldiğnde kırk yıllık bir dost misali ne kadar da içli dışlı olabileceği hususunda size geçmiş tarihte yaşamış olduğum bir anımı paylaşmak istiyorum.

Bu güzel ortamın da bir üyesi olan , ve aynen bu şekilde sanal alemden av paylaşımlarını yaptığımız bir kardeşim vardı.

Kütahya ilimizden Sevgili Gürkan KOCAÇAY.Ben İzmir de paylaşım yapıyorum...O ise Kütahya'dan...Yüz yüze ne o beni tanır...Ne de ben onu yani..

Geçmiş tarihte bir kaç günlüğüne Kütahya iline bir düğüne icabet etmemiz gerekti.Ve ona site üzerinden, özel bir mesaj yazdım..

Mesajımda, mizahi bir dilde; yav ben mesela Kütahya' ya gelsem...Acaba bana bir bardak çay ya da kahve ısmarlayan olurmu acep diye..?

Ve arkadaşım o mesajı okuyunca hemen bana bir özel mesaj yazmış ve her iki cep telefonunu da vermişti.Neyse, lafı uzatmıyayım..Ben arkadaşı aradım ve şu gün şu saatte orada olacağım..Ve inşallah ortam müsait olur ise seninle tanışmak ve bir bardak çay içmek isterim dedim.

Velhasıl gün geldi ve biz Kütahya'ya vardık.Arabadan iner inmez cep telefonu açtım.Hani arayan soran var mı diye?..Bir de baktım ki, hep aynı numara aramış...Daha o kim demeden cep telefonum çalmaya başladı.

Telefondaki ses, abi nerdesin..? İndin mi diye soruyordu...? Arayan sevgili Gürkan kardeşim idi.Öğle vakti işini gücünü bırakmış ve özel arbası ile birlikte Kütahya otogarının ,otoparkında beni ve ailemi saatlerden beri bekliyormuş.

Emin olun bu hareketi beni çok duygulandırdı.İlk önce, bizi istediğimiz yere bıraktı.Ve daha sonra da beni alarak, birlikte söyleşi yapabileceğimiz çok güzel bir mekana götürdü. Yani,Kütahya kalesinin o eşşiz manzarası ile tanıştırdı.,

Arka arkaya gelen çaylar ile birlikte tüketilen katmer ve çörekler ile saatlerce muhabbet yaptık.Adeta yıllardan beri dost olan, ama uzun bir süreden beri bir birlerine hasret iki dost gibi..

Sözün özü, bu dünyada baki kalan bir hoş seda imiş..Önemli olan onu yakalamak ve ona ulaşmak olsa gerek...

[/center]

Forumculuğun böyle dostluklar için olduğunu bilmek gerçekten çok güzel birşey abi, bilenler mutluluk içerisinde, bilmeyenler ise kaybolup gidiyor.

Dostlukların her daim baki kalmasını diliyorum abi.

[Murat ÇAKMAKÇI]

Hayrettin abi ve ishak abi sizlere abi diyorum. Benden ufaklarada kardeşim diye hitab ediyorum Ha diyeceksiniz bu normal bir şey ama benimki samimiyet içimden gelen, aklımdan geçendir. Kelimeleri tartarak konuşma kabiliyetim malesef yok aklımdan geçenlerdir. Bende form olayı öyle bir hadde geldi kahveyi bıraktırdı sizlerlede tanıştım işten eve geldiğimde hemen bilgisayarın başına otururum ne mutlu bana