Çocukluğumdaki bayramlar nerde şimdi.

Gürkan kardeşim ve diger kardeşlerimiz söz açılmışken..
eskiler eskide kaldı...
eskiye rağbet olsa bit pazarı esnafı köşeyi dönerdi..
bizler çocuk ken Türkiye farklıydı mesela:
benim 0-6 yaş dönemim ailem+halam ın ailesi+amcamın ailesi +babannen+nine
toplam8 büyük 7 çocuk aynı binada idik + buna ilave yenge ve diger baba tarafı akrabalar aynı şehirde be şehirde bu günkü kadar büyük değil..

ee sonuç. tabiiki bayramda güzel giyinip kolonyalarıda sürüp el öpmeye gidersin..
ya şimdi..? ve şu andaki nesil olarak
ben izmirde emekli bir adam+ amca oglu istanbulda kendi sorunları ve diger nesil de diyarbakırda kendi sorunları ile...
buyrun akraba ziyaretine??
komşuluk desen sadece merhaba... öteye gidemiyor..zira kafa dengiydi / dünya gürüşüydü /hele birde siyaset anlayışı vs de girdimi koy kenara komşugu...
Arkadaşlar insanlar kendi istekleri ile değişmedi.. ben şuna inanıyorum.. hayat bizleri değiştirdi../ senelerce maaşlı bir yerlerde çalışıyorsun...bayram geliyor fısat bilip ya tatile gidiyorsun yada evde ayagını uzatıp oturuyorsun..
bu zamanın insanlara getirisidir/yaptırımıdır..
eğri oturup doğru konuşalım .... bizler buradan balık ve av çagrıları yaparken bakıyoruzki arkadaşlarımızın mesajlarında
-hafta sonu bilr çalıştık/ çok yogunuz/vs. ..
bu da şu demek oluyor.. arkadaş ilk fırsatta ben istirahat edeceğim.. yada kafama göre davranacagım...
hele büyük şehir yaşamaında her gün saatlerce yol bir sürü insan gör+dert dinler+dert anlat+ee bayra gelince adı tatil olsun.
bayramlar bir kenarda dursun..
olay budur bence..
bu olgu dogru veya yanlış o tabiiki şahsi görüştür ama ben derimki bizler kendi isteğimiz ile değil zaman ve şartlar bizi bu hale getirdi..