Çağımızın hastalığı...Bilgisayar bağımlılığı...

[walras]

sömestr tatiline birkaç gün kala sabah 07:00 da internet cafe önlerinde cafenin açılmasını dört gözle bekleyen ortaokul öğrencisi güruha rastladım.inanabiliyormusunuz sabah saat 07:00. bu öğrenciye benzyen güruh muhtemelen yukarıda bahsi geçen, şiddet içeren oyunlardan birinin müptelasıydı. bu çocukların ergenlik döneminde girdikleri sorumsuzluk ve şiddet psikolojisinin ergenlik sonrası nasıl canavarlar ortaya çıkartacağını tahmin etmek zor olmuyor... internet cafe denilen yerlerin canavar eğtimhanesinden çıkarılması, buralarda sık sık polis kontrolünün olması ve bu yaştaki çocuklara sözkonusu oyunları oynatıp saatte 50-75 kuruş kazanmaya çalışan cafe sahiplerine ciddi cezai yaptırımlar uygulanması gerekiyor.

bende oyun oynamanın tadını sokakta almış, normal bir şekilde gelişimini tamamlamış birisiyim ve mahalle maçları yaptığım, misket oynadığım, topaç çevirdiğim, saklambaç oynadığım ve çocukluğumdan beri süregelen sağlam arkadaşlıklar kurduğum için gerçekten kendimi şanslı hissediyorum..

internet cafelerde şiddet içerikli oyunlar oynayan canavarcıklar! umarım sizde bizim kadar şanslı olursunuz...

[ishak BALLICA]

Ne ilginçtir ki, bütün oyunlar salt öldürme,yok etme ve imha etme üzerine kurulu...

İshak kardeşim ne yazıkki değindiğin konu mazide kaldı ve bizim cocukluk günlerimizdeki oyun şekillerinin bir daha güncellenmesi mümkün görünmüyor belki hala anadolunun tabiatla kucak kucağa böyle teknolojilerin ulaşamadığı köysel yerleşme bölgelerinde hala yaşıyor veya yaşatılıyor olabilir.benim aklımın erip sokakta oyun oynadığım zamanlarda ki 1958 senelerine rastlar her oyunun bir zamanı vardı sene icinde ve kızların başka erkeklerin başka oyun lar oynarlardı Geliboluda erkekler Cember cevirme,ucurtma ucurma,bilye veya misket oyunları(ceşitli),yağ satarım,tombili(kiremit parcalarını üst üste dizerek topla devirme),ip atlama,saklanbac,celik comak,Kışın kızak kaymak ,kartopu,kardan adam Yapmak vs.tabi mahalle aralarında mahalle maclarınıda unutmamak lazım.babamla beraber sarı kamışta bulunduğum kısa zamanlarda oranın yöre cocuklarıyla toprağa bıcak atma yarışı bile yapardık.bunlar dediğin gibi anılarda kaldı.Bu videodaki görüntülerdeki konu fazla abartılmış olmakla beraber bu ve buna benzer oyunlar maalesef bir bağarış ve hırs şeklinde bürünüp gidiyor.cocuklarımız insan ilişkilerinde uzaklaşıp kendilerine yalancı dünyalar kurup geliştikleri zaman gerceklere uyum sağlıyamama sebeblerinin başında geliyor.